‘Het is volop lente, maar ik haak alvast kerstversiering’

Geplaatst op 15 April 2020
Door Sabina
Geplaatst in amigurumi, Bookazine, haken, interview, joke
0

Boeken volschrijven? Doet ze met het grootste gemak. Book-a-zine? Draait ze haar hand niet voor om. Geefbeestjes? Komen uit haar creatieve koker. En kerstversiering voor december? Die heeft ze ook al bijna af. Geef haakboekenschrijver Joke Postma een beetje de ruimte, dan komen de vrolijkste creaties uit haar haaknaald.

Naam: Joke (62)
Beroep: haakboekenschrijver van onder andere Box, Bed en Buggyspeeltjes en Geefbeestjes
Haak-tip: ‘Lees patronen goed door, maar raak niet in paniek als je het niet helemaal begrijpt. Als je bezig bent met het haakwerk, zie je gelijk wat er bedoeld wordt.’

Ben je met een haaknaald in je hand geboren?

‘Zo lijkt het wel! Maar ik ben pas een jaar of zeven geleden begonnen met haken. Ik had niet zoveel om handen en er kwam een kleinkind aan, dus ik begon aan iets leuks. En eigenlijk ben ik altijd bij het haken van baby-spulletjes gebleven.’

Dat is dan flink uit de hand gelopen! Vertel eens?

‘Stap voor stap is het gegaan. Ik ging steeds meer haken, en dan kreeg ik verzoekjes: kun je voor mij ook iets maken? En na een tijdje kwamen mensen met een foto van iets wat ze graag wilden hebben, dus moest ik zelf uitpluizen hoe het patroon in elkaar zou zitten. Dat ging me aardig af, ik kreeg de formules door. Ik ging zelf patronen bedenken en opschrijven. Mijn website, waar ik die patronen op verkocht, liep goed. Dus toen ik met Scheepjes in gesprek raakte, waren de plannen snel concreet. Mijn eerste boek verscheen in 2017.’

Hoe werkt dat dan in jouw hoofd? Hoe kwam je bijvoorbeeld op het idee van die grappige geefbeestjes?

‘Ik zag grappige sokkenpoppetjes, die ik in mijn eigen stijl ben gaan haken. Ik kreeg het idee om op de rug een zakje te maken, zodat er iets in gestopt kon worden. Een lief briefje of wat geld. Dat is toch een leuker cadeau dan een envelop? Als ik iets heb bedacht, laat ik het aan een van mijn dochters zien en zij zegt dan of het leuk is of nog niet. Ze is best kritisch, als zij zegt: het ziet er een beetje gek uit, weet ik dat ik nog even verder moet met zo’n ontwerp.’

Iets uithalen wat niet klopt? Daar heb ik echt een hekel aan. Ik begin liever helemaal opnieuw.

Teken je dat allemaal uit? Of ga je meteen haken?

‘Ik wou dat ik mooi kon tekenen! Het ziet er niet uit. Hier ligt een ringband en daar schets ik mijn ideeën in. Bij grotere werkstukken maak ik soms een malletje van papier, om te weten: hier moet ik minderen, of juist meerderen. Dat haal je niet zo snel uit. Sowieso heb ik een hekel aan het uithalen van dingen die niet helemaal kloppen. Dan gooi ik ze liever weg, om opnieuw te beginnen.’

Wat doe je dan met die misbaksels?

‘Mislukjes noem ik ze. Bijvoorbeeld hoofdjes die te groot zijn, onderdelen die niet in de verhoudingen passen. Ik mik ze in een mandje. Als een van mijn kleindochters langs komt, vraagt ze altijd: heb je nog mislukjes? Zij fröbbelt er dan wat van. Ze kan al haken! Toen ze zes was, misschien zelfs iets jonger, heeft ze zelf een pinguïnlappenpopje gemaakt.’

Zo’n haakboek maken, hoe gaat dat in z’n werk? Maak jij alles zelf?

‘Bij het ontwerpen van de patronen wel. Daarna gaat alles naar de testhakers. Ze krijgen al het materiaal opgestuurd en gaan met mijn patronen aan de slag. Daarna gaat alles mooi op de foto. Dat is belangrijk bij haakboeken: dat alles sfeervol op de foto staat. Ik heb een uitgesproken stijl, zoals trouwens iedere haakontwerper. Ik hou van strak, maar mooi. Geen strikjes en kantjes. Kijk maar naar de cover van het bookazine: die plank met leren bandjes zag ik bij mijn dochter aan de muur. Ik dacht direct: ha, daar wil ik wat mee doen. Dat is mooi voor de omslag. Eigenlijk staat mijn hoofd nooit echt stil.’

Maar waarom ben je nu kerstversiering aan het haken?

‘We moeten allemaal thuisblijven, dus ik heb geen kleinkinderen op bezoek en geen afspraken. Tijd zat, dus ik ben alvast begonnen met de ontwerpen voor kerstversiering. Dat wordt weer een bookazine en ik wil dat het in het najaar af is. Grappig hoor; het is volop lente en daar zit ik dan, met m’n kerstpatronen.’